13 mei 2014, eerste ontmoeting met Juliet
Door: Silvia Noordman
Blijf op de hoogte en volg Silvia
13 Mei 2014 | Filipijnen, Manilla
Nadat ik gisteravond ons reisverslag op deze website heb geplaatst is er veel gebeurd. Helaas absoluut geen leuke dingen. Eerst kregen wij een telefoontje van Wereldkinderen (onze adoptieorganisatie in Nederland). Zij hadden mail gehad van Helen van KBF in de Filippijnen dat ons reisschema op de kop moet en dat wij langer in de Filippijnen moeten blijven.............Erg schrikken en hopeloos aanhoren. Wereldkinderen heeft de mail aan ons doorgestuurd. Dus snel de laptop opgestart en de mail gecheckt. Er zijn problemen met de afspraak van de Nederlandse Ambassade in de Filippijnen, voor het legaliseren van de papieren van Juliet!! In ons schema (welke de organisaties in de Filippijnen goedgekeurd hebben) zouden wij 19 mei naar de Ambassade. Nu kan deze afspraak om 1 of andere reden niet doorgaan en moet deze worden verschoven naar 22 mei. Met als gevolg dat wij pas 29 mei kunnen vertrekken en dat onze doorreis naar Mindoro komende donderdag al plaatst moet vinden. Wij zijn behoorlijk van de kaart. Wij hebben zo secuur ons schema opgesteld. We willen eerst een paar dagen rust hier in Manila voor Juliet, om vervolgens volgende week door te reizen en wij willen al helemaal niet 2 dagen later pas vertrekken. Wij proberen Helen nog te pakken te krijgen, maar dit lukt niet. Het wordt een nacht van niets. En spanning voor de eerste ontmoeting met Juliet en dan ook nog deze sorres. Hoeveel kan een mens verdragen.
Om 8 uur vanochtend was Helen hier bij ons in het hotel, samen met Ireen van de ICAB (adoptieorganisatie in de Filippijnen). Zij leggen ons uit waarom de afspraak met de Ambassade verzet moet gaan worden. Het blijkt dat zij pas afgelopen vrijdag reactie van de Ambassade hebben gehad op hun aanvraag voor de afspraak van 19 mei en dit kon dus niet. De ICAB heeft dus wel goedkeuring aan ons gegeven, terwijl zij nog niet al onze afspraken bevestigd had gekregen. Ja daar zit je dan. Dat kan toch niet, je moet toch eerst alles gecheckt hebben voordat je families laat overkomen!! Ja daar geven zij ons gelijk in, maar dit was nog noooiiit voorgekomen. Wij zijn dan ook best wel kwaad en emotioneel, want wij hebben er niet op in te brengen en ook zij kunnen geen ingang open krijgen bij de Ambassade. Zij stellen uiteindelijk voor om morgenochtend eerst naar de Ambassade te gaan. Zodat wij onze gezichten kunnen laten zien en onze problemen met de gewijzigde datum. Ja dat moet dan maar. Maar wat een start van een ochtend.
Dan op weg naar Juliet. Het is een lange trip. Wij zijn bijna 3 uur onderweg naar het dorp waar zij woont (ver buiten Manila). Wij rijden veel over een tolweg (snelweg) over het platteland. Hier is wel van alles te zien. Veel rijst en suikerrietplantages, kleine hutjes, magere koeien, paarden en andere dieren. Maar vooral veel armoe. Ook hier zo'n andere wereld als in Nederland. Een varken in de zijspanbak van een motor. Een vrachtwagen vol met varkens. Ploegen lopend achter een gemotoriseerde ploeg. Met de hand het gras maaien langs de weg. Wat moet het vreselijk zijn om rijst of suikerriet te oogsten in deze hitte op zo'n vlakte. Het is hier nu 38 graden en een zeer hoge luchtvochtigheid. In de zon is het echt niet te doen. De mais zit bij ons net sinds een paar weken in de grond, hier is hij al aan het afsterven op sommige akkers. Rivieren liggen soms bijna droog.
Dan zijn wij in het dorp van Juliet. Beetje op zijn Staphorst, maar dan op zijn Filippijns. Een hele lange weg, met daaraan allemaal huisjes, de meeste wel van beton. De medewerkster van de KBF weet niet helemaal precies de weg, maar opeens zien wij de pleegmoeder van Juliet op een motorzijspan, zij gebaart ons, haar te volgen. Nog een klein stukje rijden en wij zijn bij het huis van Juliet. Ook dit is op zijn Staphorst. 1 huis, met daarachter nog een aantal huizen (allemaal aan elkaar gebouwd en volgens mij doen ze ook veel samen). Ergens in het midden is het huisje van Juliet. De pleegmoeder komt met Juliet aan de hand naar ons toelopen. Juliet geeft gelijk Max een hand en loopt met hem mee naar binnen. Daar wil ze hem een knuffel geven, Max bukt en vindt dit wel wat spannend. Juliet is erg enthousiast en daardoor valt Max achterover met Juliet boven op zich. Dit is een grappig gezicht en een leuke eerste ontmoeting. Vervolgens geeft zij ons allemaal een knuffel. Dan gaan wij op een bank in de kamer zitten. Een heel kleine kamer, wel met tv, die aanstaat, kale muren, allemaal kleden aan de wand en geen ramen. Juliet is een heel klein, tenger meisje, maar oh zo mooi. Juliet laat ons de fotoalbums zien die wij naar de Filippijnen hebben gestuurd, samen bladeren wij ze door. Dan pakt ze de grote foto van ons, haar familie vraagt waar is papa, mama, Max en Nic. En ze kan ons allemaal aanwijzen. Vervolgens gaat ze ons weer langs en nu benoemt ze ons allemaal. Max en Nic geven haar en haar oudere "zus" een paar kleine cadeautjes. Dit vindt ze super. ze vallen goed in de smaak. Een tasje en etui die je kunt oppimpen, een schetsboek en potloden. In het schetsboek gaat ze proberen haar naam te schrijven. De letters kent ze redelijk, maar de volgorde is niet helemaal juist. Ondertussen is er veel familie wezen komen kijken, opa en oma, broer. En de andere mensen zijn niet voorgesteld, maar ook vast tantes of tantes van de moeder. Samen hebben zij op tafel een heel diner voor ons klaar gezet. Weer echte Filippijnse kost, dus uit beleefdheid eten wij wat. Juliet schijnt erg van witte rijst met Mango te houden (bij het afscheid in de taxi krijgen wij een tas vol verse Mango's mee). Met grote scheppen op haar lepel eet ze dit heerlijk op. Na het eten krijg ik van de pleegmoeder van Juliet een cadeautje, een leren portemonneetje in de vorm van een vis. Juliet is nieuwsgierig en komt bij mij kijken. Ik laat haar proberen het portemonneetje te laten pakken en kietel haar daar elke keer een beetje bij. Dit is erg gezellig en ze schatert het uit. Wat een heerlijk gevoel. Na een poosje gaat ze ermee naar Max toe en ook Max speelt dit spelletje mee. Nic filmt dit geheel, maar speelt later ook gezellig mee. Hij bekijkt het eerst liever van een afstandje, moet nog erg wennen, vindt het erg spannend, wil eerst weten wat er gaat gebeuren. Wat een gelukzalig gevoel zo met z'n allen. Wie had kunnen bedenken dat dit vandaag zo makkelijk en fijn zou gaan. Dan wordt Juliet omgekleed om te gaan vertrekken. Dit is een erg moeilijk moment. Want de mensen die ze achterlaat zijn emotioneel, vooral haar kleine nichtje (denken wij). Maar omdat haar pleegmoeder, oma en grote zus meegaan, maakt het op Juliet niet zo'n grote indruk. Voor het huis nog een foto gemaakt met z'n allen erop.
Een klein stukje gereden (Juliet zit naast Max) en dan stoppen wij bij haar school. Eerst lopen wij door naar achteren (langs een kerkje) om afscheid te nemen van een pastoor. Dan kijken wij in het heel erg kleine schooltje (zo'n 5 bij 10 meter ofzo). Hierin zitten normaliter zo'n 48 kinderen. Dit kun je je niet voorstellen!! En dat in de hitte. De pleegmoeder is daar onderwijzeres en heeft een sleutel zodat wij binnen kunnen kijken. Het is nu zomervakantie, dus is de school normaliter gesloten. Foto's gemaakt en weer met z'n allen in de bus. Dan stoppen wij bij het huis van de man van de pleegmoeder (hoe dit alles in elkaar steekt snappen wij niet, maar de man woont in ieder geval niet bij de pleegmoeder....). Ook hier afscheid nemen en weer met z'n allen op de foto. Ook hier toont Juliet geen emoties. Ze vindt het wel gezellig allemaal. Nu komt Juliet tussen mij en de pleegmoeder in zitten. Ze vraagt weer naar de vis (portemonneetje) en dat breekt het ijs goed. Wat erg grappig is dat zij de neus van Richard opmerkt. In het Filippijns zegt zij iets, de rest vertaalt dit voor ons, met een heel grote lacht, want zij zegt, papa heeft een hele grote neus... Naar zo'n dik uur rijden stappen Juliet en haar familie en sociaal werkster uit, om daar ergens te overnachten. Wij krijgen allemaal nog een dikke kus van Juliet en vrolijk zwaait ze ons uit.
Wat een heerlijke dag op de start van vanochtend na. In de taxi overleggen Helen en Ireen om bij de ICAB naar de Ambassade te bellen. Zij zullen dan eerst het woord doen, om vervolgens ons aan het woord te laten. Bij de ICAB aangekomen gaan zij eerst naar binnen om contact te leggen met de Ambassade. Maar dan blijkt de Ambassade al dicht te zitten. Dus morgen afwachten. Verder gereden naar het hotel, krijgt Helen telefoon. Nu blijkt de afspraak van de Ambassade op 20 mei te kunnen. Dit past ons beter, wij kunnen waarschijnlijk wel 1 dag later naar Mindorro vertrekken, maar wat erg belangrijk is, nu kunnen wij wel op 27 mei terugvliegen. Hier gaan wij mee akkoord. Wereldkinderen belt ondertussen ook nog en heeft het ook over deze datum, maar ook over de 15e. Op de kamer checken wij de mail en daarbij is ook een doorgestuurde mail van Wereldkinderen, hierin ook de datum van de 15e. We zullen het morgen wel horen, of het nu de 20e is of toch al de 15e. Lekker gegeten. Zwemmen en straks weer lekker slapen, dromen over ons mooie meisje.
Om 8 uur vanochtend was Helen hier bij ons in het hotel, samen met Ireen van de ICAB (adoptieorganisatie in de Filippijnen). Zij leggen ons uit waarom de afspraak met de Ambassade verzet moet gaan worden. Het blijkt dat zij pas afgelopen vrijdag reactie van de Ambassade hebben gehad op hun aanvraag voor de afspraak van 19 mei en dit kon dus niet. De ICAB heeft dus wel goedkeuring aan ons gegeven, terwijl zij nog niet al onze afspraken bevestigd had gekregen. Ja daar zit je dan. Dat kan toch niet, je moet toch eerst alles gecheckt hebben voordat je families laat overkomen!! Ja daar geven zij ons gelijk in, maar dit was nog noooiiit voorgekomen. Wij zijn dan ook best wel kwaad en emotioneel, want wij hebben er niet op in te brengen en ook zij kunnen geen ingang open krijgen bij de Ambassade. Zij stellen uiteindelijk voor om morgenochtend eerst naar de Ambassade te gaan. Zodat wij onze gezichten kunnen laten zien en onze problemen met de gewijzigde datum. Ja dat moet dan maar. Maar wat een start van een ochtend.
Dan op weg naar Juliet. Het is een lange trip. Wij zijn bijna 3 uur onderweg naar het dorp waar zij woont (ver buiten Manila). Wij rijden veel over een tolweg (snelweg) over het platteland. Hier is wel van alles te zien. Veel rijst en suikerrietplantages, kleine hutjes, magere koeien, paarden en andere dieren. Maar vooral veel armoe. Ook hier zo'n andere wereld als in Nederland. Een varken in de zijspanbak van een motor. Een vrachtwagen vol met varkens. Ploegen lopend achter een gemotoriseerde ploeg. Met de hand het gras maaien langs de weg. Wat moet het vreselijk zijn om rijst of suikerriet te oogsten in deze hitte op zo'n vlakte. Het is hier nu 38 graden en een zeer hoge luchtvochtigheid. In de zon is het echt niet te doen. De mais zit bij ons net sinds een paar weken in de grond, hier is hij al aan het afsterven op sommige akkers. Rivieren liggen soms bijna droog.
Dan zijn wij in het dorp van Juliet. Beetje op zijn Staphorst, maar dan op zijn Filippijns. Een hele lange weg, met daaraan allemaal huisjes, de meeste wel van beton. De medewerkster van de KBF weet niet helemaal precies de weg, maar opeens zien wij de pleegmoeder van Juliet op een motorzijspan, zij gebaart ons, haar te volgen. Nog een klein stukje rijden en wij zijn bij het huis van Juliet. Ook dit is op zijn Staphorst. 1 huis, met daarachter nog een aantal huizen (allemaal aan elkaar gebouwd en volgens mij doen ze ook veel samen). Ergens in het midden is het huisje van Juliet. De pleegmoeder komt met Juliet aan de hand naar ons toelopen. Juliet geeft gelijk Max een hand en loopt met hem mee naar binnen. Daar wil ze hem een knuffel geven, Max bukt en vindt dit wel wat spannend. Juliet is erg enthousiast en daardoor valt Max achterover met Juliet boven op zich. Dit is een grappig gezicht en een leuke eerste ontmoeting. Vervolgens geeft zij ons allemaal een knuffel. Dan gaan wij op een bank in de kamer zitten. Een heel kleine kamer, wel met tv, die aanstaat, kale muren, allemaal kleden aan de wand en geen ramen. Juliet is een heel klein, tenger meisje, maar oh zo mooi. Juliet laat ons de fotoalbums zien die wij naar de Filippijnen hebben gestuurd, samen bladeren wij ze door. Dan pakt ze de grote foto van ons, haar familie vraagt waar is papa, mama, Max en Nic. En ze kan ons allemaal aanwijzen. Vervolgens gaat ze ons weer langs en nu benoemt ze ons allemaal. Max en Nic geven haar en haar oudere "zus" een paar kleine cadeautjes. Dit vindt ze super. ze vallen goed in de smaak. Een tasje en etui die je kunt oppimpen, een schetsboek en potloden. In het schetsboek gaat ze proberen haar naam te schrijven. De letters kent ze redelijk, maar de volgorde is niet helemaal juist. Ondertussen is er veel familie wezen komen kijken, opa en oma, broer. En de andere mensen zijn niet voorgesteld, maar ook vast tantes of tantes van de moeder. Samen hebben zij op tafel een heel diner voor ons klaar gezet. Weer echte Filippijnse kost, dus uit beleefdheid eten wij wat. Juliet schijnt erg van witte rijst met Mango te houden (bij het afscheid in de taxi krijgen wij een tas vol verse Mango's mee). Met grote scheppen op haar lepel eet ze dit heerlijk op. Na het eten krijg ik van de pleegmoeder van Juliet een cadeautje, een leren portemonneetje in de vorm van een vis. Juliet is nieuwsgierig en komt bij mij kijken. Ik laat haar proberen het portemonneetje te laten pakken en kietel haar daar elke keer een beetje bij. Dit is erg gezellig en ze schatert het uit. Wat een heerlijk gevoel. Na een poosje gaat ze ermee naar Max toe en ook Max speelt dit spelletje mee. Nic filmt dit geheel, maar speelt later ook gezellig mee. Hij bekijkt het eerst liever van een afstandje, moet nog erg wennen, vindt het erg spannend, wil eerst weten wat er gaat gebeuren. Wat een gelukzalig gevoel zo met z'n allen. Wie had kunnen bedenken dat dit vandaag zo makkelijk en fijn zou gaan. Dan wordt Juliet omgekleed om te gaan vertrekken. Dit is een erg moeilijk moment. Want de mensen die ze achterlaat zijn emotioneel, vooral haar kleine nichtje (denken wij). Maar omdat haar pleegmoeder, oma en grote zus meegaan, maakt het op Juliet niet zo'n grote indruk. Voor het huis nog een foto gemaakt met z'n allen erop.
Een klein stukje gereden (Juliet zit naast Max) en dan stoppen wij bij haar school. Eerst lopen wij door naar achteren (langs een kerkje) om afscheid te nemen van een pastoor. Dan kijken wij in het heel erg kleine schooltje (zo'n 5 bij 10 meter ofzo). Hierin zitten normaliter zo'n 48 kinderen. Dit kun je je niet voorstellen!! En dat in de hitte. De pleegmoeder is daar onderwijzeres en heeft een sleutel zodat wij binnen kunnen kijken. Het is nu zomervakantie, dus is de school normaliter gesloten. Foto's gemaakt en weer met z'n allen in de bus. Dan stoppen wij bij het huis van de man van de pleegmoeder (hoe dit alles in elkaar steekt snappen wij niet, maar de man woont in ieder geval niet bij de pleegmoeder....). Ook hier afscheid nemen en weer met z'n allen op de foto. Ook hier toont Juliet geen emoties. Ze vindt het wel gezellig allemaal. Nu komt Juliet tussen mij en de pleegmoeder in zitten. Ze vraagt weer naar de vis (portemonneetje) en dat breekt het ijs goed. Wat erg grappig is dat zij de neus van Richard opmerkt. In het Filippijns zegt zij iets, de rest vertaalt dit voor ons, met een heel grote lacht, want zij zegt, papa heeft een hele grote neus... Naar zo'n dik uur rijden stappen Juliet en haar familie en sociaal werkster uit, om daar ergens te overnachten. Wij krijgen allemaal nog een dikke kus van Juliet en vrolijk zwaait ze ons uit.
Wat een heerlijke dag op de start van vanochtend na. In de taxi overleggen Helen en Ireen om bij de ICAB naar de Ambassade te bellen. Zij zullen dan eerst het woord doen, om vervolgens ons aan het woord te laten. Bij de ICAB aangekomen gaan zij eerst naar binnen om contact te leggen met de Ambassade. Maar dan blijkt de Ambassade al dicht te zitten. Dus morgen afwachten. Verder gereden naar het hotel, krijgt Helen telefoon. Nu blijkt de afspraak van de Ambassade op 20 mei te kunnen. Dit past ons beter, wij kunnen waarschijnlijk wel 1 dag later naar Mindorro vertrekken, maar wat erg belangrijk is, nu kunnen wij wel op 27 mei terugvliegen. Hier gaan wij mee akkoord. Wereldkinderen belt ondertussen ook nog en heeft het ook over deze datum, maar ook over de 15e. Op de kamer checken wij de mail en daarbij is ook een doorgestuurde mail van Wereldkinderen, hierin ook de datum van de 15e. We zullen het morgen wel horen, of het nu de 20e is of toch al de 15e. Lekker gegeten. Zwemmen en straks weer lekker slapen, dromen over ons mooie meisje.
-
13 Mei 2014 - 13:53
Ineke:
hallo familie
wat fijn te horen dat jullie eindelijk juliet hebben gezien ,en dat het zo ontspannend was
en dat ze al zoveel opgenomen had van jullie ,vanwege fotos fijn is dat toch en dat ze jullie al zien als haar ouders met broertjes heel ontroerend
nu maar hopen dat jullie toch optijd weer terug kunnen vliegen
verder geniet morgen weer samen en leuk dat we mee mogen kijken in jullie nieuwe gezinsuitbreiding van jullie meisje juliet
morgen met ma naar de libellebeurs dan kunnen we genieten van het verslag
ik wens je samen veel geluk en tot gauw weer probeer toch een beetje samen te rusten met de warmte
hier is het koud ,maar word beter
nou silvia, richard en de kids lieve groetjes
aaldert en ineke -
13 Mei 2014 - 14:01
Ineke:
hallo
wat een mooie fotos en een mooi meisje is juliet
heel leuk zo samen met de jongens gr -
13 Mei 2014 - 14:01
Ellen:
Wat indrukwekkend allemaal zeg. Fijn dat ze zo ontspannen was. En fijn dat het allemaal goed komt met de datum,wat een super mooi meisje zo te zien om verliefd op te worden. Geniet er van met jullie gezinnetje. Gr ons. -
13 Mei 2014 - 14:05
Serana:
He hoi,
wat fijn dat de ontmoeting met Juliet zo mooi is verlopen...
Hopelijk vallen de andere 'problemen' toch een beetje mee.
Lekker genieten van elkaar.
Wij vinden het erg leuk om jullie te volgen!
groeten,
Martin, Serana, Jurre, Minse en Hidde -
13 Mei 2014 - 16:45
Fam. Maats:
Hoi hoi wat een mooi meisje zeg!!
En wat ziet ze er vrolijk uit, fantastisch hoe ze het allemaal oppakt naar jullie toe.
Wel een domper wat betreft het geregel voor de terugreis, denk je dat het allemaal zo goed verloopt en dan dit. Maar laat het verder niet beinvloeden op jullie ontmoeting met jullie meisje!! Geniet samen en de rest komt vast wel goed!!
Heerlijk weer wat van jullie gehoord te hebben, we leven wel mee!!
Merijn zegt wat is Max groot zo hahahaha leuk hé. -
13 Mei 2014 - 17:05
Nico Den Hartog:
Wat leuk om op deze manier jullie reisverslag te lezen. Wij moesten het doen met de fax. Wel vervelend van die slecht gemaakte afspraken daar weten wij alles van. Geniet van het moment en van de ontzettend knappe Juliet.
Groetjes NACV -
13 Mei 2014 - 18:05
Anika:
Wat een mooi meisje! Fijn dat het allemaal zo goed ging.
Hele mooie foto's van jullie samen!
X anika -
13 Mei 2014 - 19:15
Roos:
hoi fam noordman
mooi meisje en hele leuke foto's die jullie hebben gemaakt nog veel plezier samen met juliet en ik wens jullie nog een leuke vakantie toe
xRoosje -
13 Mei 2014 - 19:35
Hollakkies:
Wat een mooi meisje!! En wat fijn dat ze zo vrolijk is en blijkbaar goed voorbereid! Hopelijk verloopt morgen ook zo mooi! Wat een mooie foto's:-)
Geniet ervan samen en de rest komt vast wel goed!
-
13 Mei 2014 - 20:49
Ronald :
hallo daar.
Hopelijk slapen jullie alweer lekker, wat leuk om te volgen, rond het middag uur kijken we al uit na een bericht. Wat vervelend van de datums maar dat komt vast goed. Wat fijn dat de ontmoeting zo ging en dat jullie er toch erg van genoten hebben. Nou geniet morgen weer van de dag , en volgens mij wou ik wel ruilen met het weer wat jullie daar hebben.
Gr. Van ons -
14 Mei 2014 - 13:59
Anke En Jack:
Wat fijn dat de eerste ontmoeting zo ontspannen verlopen is. En de terugreis gaat helemaal goed komen hoor. Bij ons zou ook alles anders gaan dan gepland, maar uiteindelijk zijn we gewoon op de geplande datum naar huis gekomen. Komt goed. -
14 Mei 2014 - 23:13
Inge:
hallo lieve mensen, wat fijn om zo met jullie mee te mogen reizen leven en ja ik zou bijna willen zeggen voelen...want wat een blijdschap stralen jullie allemaal uit! Trotse papa "grote neus" Trotse mama..."straks niet meer de enigste vrouw in huis Sil!" Trotse grote broer Max en Trotse broer Nic!!!
En ja...ook ik kan niet uitblijven door het niet te benoemen...Maar Juliet, wat ben je een mooi meisje!!!
Wat zal er werkelijk allemaal door jullie koppies heengaan denk ik dan nu ik dit lees en zie...wat een spannende tijden allemaal, en ja natuurlijk gebeuren er ook altijd weer nare onverwachtse dingen...maar blijf vertrouwen houden, en probeer het genieten boven alles uit te laten gaan.
Wij hopen met jullie mee dat alles uiteindelijk wel weer op de geplande datum toch nog goed mag komen...maar wat een geweldige dag hebben jullie samen met haar en haar pleeggezin. (is dat grotere meisje een echt zusje van Juliet?) pfff...dat lijkt mij dan nog wel een zware dobber voor haar/hun...maar wie weet valt dat ook allemaal nog weer mee, deze kinderen zijn misschien ook al héél wat gewend in hun prille leventje. Maar toch...vandaag was in ieder geval toppie!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
