Zondag 25 mei 2014 terug naar Manila
Door: Silvia Noordman
Blijf op de hoogte en volg Silvia
25 Mei 2014 | Filipijnen, Manilla
Gisteravond kwamen ze nog stukken varkensvlees bij ons op de kamer brengen. Dit omdat het gezelschap dat hier is een personeelsfeest aan het vieren is. Vanavond hebben ze een Filippijns varken aan het spit. Dit is een echte Filippijnse specialiteit. Ze vinden dat ook wij dit moeten proeven. Vlees is in de Filippijnen in verhouding best wel duur, dus dan is dit echt een feestmaal. Het smaakt heerlijk, lekker mals. Vooral Max smult ervan. Maar ook Juliet blijkt een echte vleeseter te zijn. Ze heeft haar mondje zo weer leeg en houdt hem dan wijdt open, zodat Richard er weer wat in kan doen. Net een vogeltje dat gevoerd moet worden. Duurt het te lang, dan tikt ze Richard op zijn been. Kom maar op, papa.
Gelukkig zijn ze vanavond en vannacht niet met veel lawaai aan het feesten en kunnen wij aardig goed slapen, zouden de bedden beter zijn, dan zou het nog beter zijn, maarja dat is even niet anders. Helaas heeft Juliet vannacht in haar broek gepoept, dus zijn wij even bezig om haar te verschonen, gezellig zo 's nachts....
Wel zijn we allemaal aardig op tijd wakker, vanaf 6 uur (Nic en ik). Om 7 uur de rest, want dan is er wel lawaai van onze buren.... Niet prettig.
Vanochtend dus al om 8 uur ontbijten. De rest is net zo'n beetje klaar en ze zijn druk aan het opruimen. Het is nog niet helemaal zo fris!! Daar zijn de Filippijnse medewerksters niet zo goed in. Het tafellaken wordt een beetje afgeveegd en daar blijft het dan bij. Maar een oogje dicht doen hier anders lust je helemaal niets meer.
Na het ontbijt opfrissen op de kamer en de spullen alvast wat inpakken. Max gaat naar buiten en komt een poosje later enthousiast weer. Hij heeft een paar Filippijnse mensen (van de groep gasten) gesproken en vindt dit erg leuk, want hij kon in het Engels met ze praten. Betere Engelse les kun je niet hebben!! Leuk dat hij dit zo leuk vindt. Een poosje later gaan ook wij naar buiten. De mensen die Max hadden gesproken komen naar ons toe en vertellen dat ze gezellig met Max hadden gekletst en dat hij dat zo goed deed. Wij hebben verder nog een leuk gesprek met ze en horen opnieuw dat ze zo dankbaar zijn dat wij allemaal voor onze kinderen doen en dat ze erg blij zijn dat ze zo'n goed thuis krijgen. Ze hebben respect voor ons. Het blijken allemaal mensen te zijn van een uitzendbureau, van allemaal verschillende locaties. 1x per jaar gaan ze zo een weekend met elkaar op pad. 1 van de mannen woont nu 14 jaar in Manilla, daarvoor woonde hij op Mindanou. Hier komt ook Max zijn moeder vandaan, dus dat is wel leuk voor Max.
Dan gaan wij uitchecken en betalen wat wij de afgelopen dagen hebben genuttigd. Dit is ongeveer 200 euro. Dit is inclusief onze geheel verzorgde dag uit met de boot. Geen geld, als je dit vergelijkt met uit eten gaan in Nederland. Nu zijn wij 5 dagen wezen eten in het restaurant hier en ook overdag hebben wij van alles genuttigd. Als Europeaan is het verblijven hier dan ook zeer aantrekkelijk, helaas is de vlucht niet goedkoop en ook het hele adoptieproces heeft erg veel geld gekost. Voor Filippino's is het een heel ander verhaal, zij verdienen haast niets. Dus is de verhouding hier vergelijkbaar als in Nederland. Waarschijnlijk nog duurder, omdat ze nog minder verdienen dan bij ons.
Even het personeel allemaal bedanken voor de afgelopen dagen. Er wordt een tablet opgehaald want ze willen nog graag met ons op de foto, dat hebben ze dan wel weer, net zoals mooie telefoons. Dat is dan zo krom in de Filippijnen, ze geven niets om schoonheid, maar wel om gadgets.
Dan gaan wij weer in de boot. Onderweg moet er iets gebeuren met de motor. Er wordt een luik opgedaan en de schipper stapt zo op de waarschijnlijk hete motor en repareert wat, hij moet geen misstap doen, want er draait nog iets, een of andere aandrijving.
Op de kade staat al een taxi klaar. Wel vraagt hij waar wij naar toe moeten, dus ja gaat dit goed komen. Wij geven aan dat onze reis al betaald is en laten de papieren zien van de organisatie in de Filippijnen die het geregeld heeft. Hij belt even met zijn baas en dan is het goed. Maar hopen dat het goed komt. En ja het komt goed, na ongeveer 3 uur rijden zijn wij om half 5 op de kamer in ons hotel in Manila, Bayvieuw Park hotel. Nu is het goed gegaan met boeken. Wij krijgen 2 kamers, met een tussen deur. Op 1 kamer wordt een extra bed bijgezet. Dus vannacht kunnen wij vast weer beter slapen. De kinderen zijn allemaal even in bad gegaan, makkelijk met 2 kamers, dan heb je ook 2 baden. Lekker gegeten. Het is inmiddels heel hard gaan regenen, dus zwemmen is niet wat. Max heeft een loopoor en heeft daar ook niet zo'n zin in. Verder voelt zijn maag weer aardig goed. Die van mij ook, moet nog niet teveel eten. Richard voelt zich vandaag helaas wel heel erg belabberd en dat is niet fijn met zo'n lange reis. Diarree tabletjes en paracetamol houden hem op de been en gelukkig hoeft hij onderweg niet naar de wc of over te geven. Hopen dat hij ook morgen weer beter is. Zodat wij dinsdag weer fit naar Nederland kunnen vliegen. Nog even relaxen, de jongens huiswerk maken, Juliet tekenen, even op de tablets en dan lekker slapen. tot morgen.
Gelukkig zijn ze vanavond en vannacht niet met veel lawaai aan het feesten en kunnen wij aardig goed slapen, zouden de bedden beter zijn, dan zou het nog beter zijn, maarja dat is even niet anders. Helaas heeft Juliet vannacht in haar broek gepoept, dus zijn wij even bezig om haar te verschonen, gezellig zo 's nachts....
Wel zijn we allemaal aardig op tijd wakker, vanaf 6 uur (Nic en ik). Om 7 uur de rest, want dan is er wel lawaai van onze buren.... Niet prettig.
Vanochtend dus al om 8 uur ontbijten. De rest is net zo'n beetje klaar en ze zijn druk aan het opruimen. Het is nog niet helemaal zo fris!! Daar zijn de Filippijnse medewerksters niet zo goed in. Het tafellaken wordt een beetje afgeveegd en daar blijft het dan bij. Maar een oogje dicht doen hier anders lust je helemaal niets meer.
Na het ontbijt opfrissen op de kamer en de spullen alvast wat inpakken. Max gaat naar buiten en komt een poosje later enthousiast weer. Hij heeft een paar Filippijnse mensen (van de groep gasten) gesproken en vindt dit erg leuk, want hij kon in het Engels met ze praten. Betere Engelse les kun je niet hebben!! Leuk dat hij dit zo leuk vindt. Een poosje later gaan ook wij naar buiten. De mensen die Max hadden gesproken komen naar ons toe en vertellen dat ze gezellig met Max hadden gekletst en dat hij dat zo goed deed. Wij hebben verder nog een leuk gesprek met ze en horen opnieuw dat ze zo dankbaar zijn dat wij allemaal voor onze kinderen doen en dat ze erg blij zijn dat ze zo'n goed thuis krijgen. Ze hebben respect voor ons. Het blijken allemaal mensen te zijn van een uitzendbureau, van allemaal verschillende locaties. 1x per jaar gaan ze zo een weekend met elkaar op pad. 1 van de mannen woont nu 14 jaar in Manilla, daarvoor woonde hij op Mindanou. Hier komt ook Max zijn moeder vandaan, dus dat is wel leuk voor Max.
Dan gaan wij uitchecken en betalen wat wij de afgelopen dagen hebben genuttigd. Dit is ongeveer 200 euro. Dit is inclusief onze geheel verzorgde dag uit met de boot. Geen geld, als je dit vergelijkt met uit eten gaan in Nederland. Nu zijn wij 5 dagen wezen eten in het restaurant hier en ook overdag hebben wij van alles genuttigd. Als Europeaan is het verblijven hier dan ook zeer aantrekkelijk, helaas is de vlucht niet goedkoop en ook het hele adoptieproces heeft erg veel geld gekost. Voor Filippino's is het een heel ander verhaal, zij verdienen haast niets. Dus is de verhouding hier vergelijkbaar als in Nederland. Waarschijnlijk nog duurder, omdat ze nog minder verdienen dan bij ons.
Even het personeel allemaal bedanken voor de afgelopen dagen. Er wordt een tablet opgehaald want ze willen nog graag met ons op de foto, dat hebben ze dan wel weer, net zoals mooie telefoons. Dat is dan zo krom in de Filippijnen, ze geven niets om schoonheid, maar wel om gadgets.
Dan gaan wij weer in de boot. Onderweg moet er iets gebeuren met de motor. Er wordt een luik opgedaan en de schipper stapt zo op de waarschijnlijk hete motor en repareert wat, hij moet geen misstap doen, want er draait nog iets, een of andere aandrijving.
Op de kade staat al een taxi klaar. Wel vraagt hij waar wij naar toe moeten, dus ja gaat dit goed komen. Wij geven aan dat onze reis al betaald is en laten de papieren zien van de organisatie in de Filippijnen die het geregeld heeft. Hij belt even met zijn baas en dan is het goed. Maar hopen dat het goed komt. En ja het komt goed, na ongeveer 3 uur rijden zijn wij om half 5 op de kamer in ons hotel in Manila, Bayvieuw Park hotel. Nu is het goed gegaan met boeken. Wij krijgen 2 kamers, met een tussen deur. Op 1 kamer wordt een extra bed bijgezet. Dus vannacht kunnen wij vast weer beter slapen. De kinderen zijn allemaal even in bad gegaan, makkelijk met 2 kamers, dan heb je ook 2 baden. Lekker gegeten. Het is inmiddels heel hard gaan regenen, dus zwemmen is niet wat. Max heeft een loopoor en heeft daar ook niet zo'n zin in. Verder voelt zijn maag weer aardig goed. Die van mij ook, moet nog niet teveel eten. Richard voelt zich vandaag helaas wel heel erg belabberd en dat is niet fijn met zo'n lange reis. Diarree tabletjes en paracetamol houden hem op de been en gelukkig hoeft hij onderweg niet naar de wc of over te geven. Hopen dat hij ook morgen weer beter is. Zodat wij dinsdag weer fit naar Nederland kunnen vliegen. Nog even relaxen, de jongens huiswerk maken, Juliet tekenen, even op de tablets en dan lekker slapen. tot morgen.
-
25 Mei 2014 - 14:39
Ineke:
hallo ,
wat fijn dat jullie gister ook een mooie dag hadden
hopen dat jullie allemaal fit blijven voor de terugreis
ik kan me best indenken ,dat jullie het nu ook fijn vinden om weer huiswaarts te gaan
want jullie kunnen bij het thuisfront ook niet gemist worden en fijn dat jullie toch met jullie juliet komen
wat zal haar nieuwe nichtjes en neefjes het leuk vinden
en opa en omas en tantes en ooms
ze kijken er allemaal naar uit
verder nog fijne dagen saampjes en een goede reis terug
gr aaldert en ineke
-
25 Mei 2014 - 21:53
Inge:
hoi hoi...
ook nog even een krabbel in het reisverslag dat mama Silvia zo fijn voor ons nu, maar natuurlijk ook voor haarzelf en jullie allemaal als gezinnetje heeft bijgehouden tot nog toe...petje af Sil! en fijn om zo dichtbij jullie op toch verre afstand te hebben mogen meeleven en voelen vaak zelfs...en kijken!
Bedankt daarvoor en ik hoop dat je er nog veel aan zult hebben hierop terug te kunnen kijken en er samen over kunnen praten en delen naar kunnen kijken en misschien zelfs af en toe wel een traantje weg zullen pinken...wat er allemaal bij zal en mag horen, want dat noemen we toch verwerken...en dat mag en kan en zal zelfs héél belangrijk zijn de komende tijden voor jullie allemaal. Ook voor opa's en oma's ooms en tantes neefjes en nichtjes verdere familie vrienden en vriendjes en vriendinnetjes...straks op school enz enz... alles op zijn tijd, en stapje voor stapje...want ja Juliet zal ook eerst haar "eigen plekje en draai" toch moeten zien te vinden...zich veilig moeten, nee mogen gaan voelen bij jullie in huis...vanaf nu ook háár thuis! voordat ze met iedereen in contact zal komen of werkt dat niet meer zo? Ja rare vraag misschien hoor, maar ik kan mij het zo voorstellen dat Juliet niet weet wat haar allemaal overkomt...allemaal andere voor haar nu nog "vreemde mensen" alles zo anders zo vreemd en zo nieuw, en ja ze is ook wel wat ouder dan de jongens toen waren he...en communiceren is nog best wel een hele verandering want nu verstaat zij niemand hier nog echt goed.
Ik hoop dan ook dat ze zich al zo "veilig en geliefd vertrouwd en geborgen" bij jullie zal voelen dat ze jullie steeds om zich heen zal opzoeken en gaat "hechten"...wat ze ook al wel goed lijkt te doen tot nog toe! maar hier is alles wel zó anders voor haar! Wéér Juliet...wat een wereld van verschil!
Maar dat komt allemaal vast helemaal goed met jullie samen nogmaals...en jullie krijgen vast en zeker een warm en fijn liefdevol onthaal van de familie die blijf zullen zijn dat jullie er weer allemaal zijn én nu met Juliet erbij...wat een feest voor jullie allemaal! Familie bij deze dan ook van harte gefeliciteerd met de komst van U/jullie Kleinkind nichtje erbij...Juliet! En wat is het een mooi meisje zeg! Geniet van haar en haar grote broers...en natuurlijk van Richard en Silvia als trotse ouders van die prachtige drietal!
Ik hoop dat jullie een fijne band met elkaar zullen krijgen, en er ook voor Richard en Silvia en de kinderen kunnen zijn wanneer het ook even wat minder makkelijk zal gaan...want dat zal ook heus gebeuren, en dan kan je niets voor hen oplossen dát is voor hen zelf en willen ze wat ik hen ken ook niets liever dan zelf voor hun kinderen doen én voor elkaar! Maar gewoon af en toe een arm een schouder een complimentje of een stuk begrip...een luisterend oor is al genoeg. Liefde nogmaals zal jullie allemaal (en dat geldt voor elk van ons, en oh was dat er maar véél en véél meer voor elkaar?!) door alles heen helpen lieve mensen...nog een paar dagen wachten...dan zullen jullie elkaar weer zien!!!
voor nu slaap lekker allemaal...en straks hopelijk gezond weer op!
liefs inge
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
