zaterdag 24 mei 2014, het aftellen kan beginnen
Door: Silvia Noordman
Blijf op de hoogte en volg Silvia
24 Mei 2014 | Filipijnen, Manilla
Vannacht was Juliet erg onrustig. Toen wij gisteravond de kinderen op bed legden. Begon Juliet na een tijdje opeens heel zachtjes te huilen. Max had niets gedaan, dus was er wat anders aan de hand. Zal ze haar pleeggezin missen, moeilijk omdat in te schatten. Richard heeft haar bij hem op schoot genomen en getroost. Ze werd vrij snel rustig en viel rustig in slaap. Vannacht was ze vaak aan het dromen, erg bewegelijk, slaan, schoppen en veel lawaai. Richard kon haar elke keer snel gerust stellen. Ze heeft ook zoveel te verwerken natuurlijk. Moet er ook een keer uitkomen. De jongens waren vroeg wakker, Nic al om half 6. Nu was Juliet nog wel in een diepe slaap en heeft lekker doorgeslapen tot half 9. Ze wordt dan uit haar zelf wakker en is gelijk vrolijk en blijft dit ook de hele dag.
Lekker ontbeten. Tijdens het ontbijt en na het ontbijt hebben wij een heel leuk gesprek gehad met 2 medewerkers van hier. Doordat wij de enige gasten zijn, spreek je ze regelmatig. Er lopen hier 3 honden rond (niet allemaal even frisse dieren), wij vertellen dat ook wij een hondje hebben. Wij laten een foto zien uit de fotoalbums van Juliet (die wij hadden opgestuurd, om ons te leren kennen). Al snel bladeren wij de albums samen met de medewerkers door. Ze weten niet wat ze zien. Nederland is zo'n andere wereld als hier. De oudere vrouw is er ontroerd van en heeft tranen in de ogen dat Max en Nic al bij ons mogen wonen en dat ook Juliet daar een plekje krijgt. Ze geeft aan de jongens aan dat ze heel dankbaar mogen zijn en heel veel van ons moeten houden, met tranen in haar ogen. Daar krijg je wel een brok van in de keel. Graag zou ze met ons meegaan en wil ze wel in de koeienstal slapen. Ze wil dan wel de tuin bij ons onderhouden. Dat mag wel van de jongens. Verder nog veel meer gesproken over de grote verschillen tussen beide landen, maar ook de overeenkomsten. Dat het belangrijk is dat je kind bij je in het hart zit, dat je van ze houdt, belangrijker hoe je ze opvoedt, dan hoe je ze krijgt. Zo fijn.
De kinderen redelijk nette kleren aan laten doen. Voor de jongens is dit even wennen, want zij lopen het liefst in hun voetbal setjes van AC Milan of Barcelona. Maar ik krijg het voor elkaar. Vandaag wil ik namelijk proberen om een leuke foto te maken van de 3 kids. Er zijn hier een paar hele leuke plekjes waar dit mogelijk is. Had ze gisteren er al op voorbereid, want ja de jongens houden er niet zo van.
Het lukt aardig, maar 3 kinderen fotograveren, dat ze allemaal de zelfde kant op kijken en dan ook nog een beetje lachen valt niet mee. Er is elke keer wel 1 die het net even anders doet. Ik denk dat er wel 1 tussen zit die aardig leuk is. Het internet is hier wel terug, maar helaas heel erg traag. Zodra wij morgen weer in Manila zijn zal ik bij dit reisverslag en van de vorige dagen nog wat foto's toevoegen.
Verder vandaag weer heerlijk relaxt. Tot aan ongeveer 3 uur. Toen kwamen er 2 boten met dik 70 gasten aan, om hier 2 dagen te verblijven in het resort. Het is een heel gevarieerd gezelschap. Ook een heel aantal kinderen zijn erbij. Het is een hele invasie. Filippijnen zijn geen schone mensen. Ze gaan dan ook met de kleren die ze op dat moment aan hebben in het zwembad. Een aantal gaan zelfs eerst de zee in (die bij dit resort niet zo schoon is, er spoelt van alles aan) en springen dan zo het zwembad in. Er hangt een bord met allerlei regels, maar daar wordt door deze mensen niet naar gekeken. Het lijkt ons niet verstandig om ook te gaan zwemmen. Op dit moment zijn Richard, Max en ik al aan de diarree, dit moet niet erger gaan worden. Ook zijn wij allemaal verkouden aan het worden, door de airco denken wij. Dus ja we willen heel graag terug naar huis. Weer ons eigen eten, eigen omgeving, gewoon de plek waar wij inmiddels allemaal (zo gaat Juliet het over een paar jaar vast ook ervaren) helemaal thuis horen. Morgen terug naar Manilla, waar wij tegen de avond aan komen. Maandag een bezoek brengen aan de ICAB en het KBF en ja dan dinsdag terug vliegen naar Nederland om woensdag om 6:25 uur te landen in Amsterdam. Yes nog een paar dagen.
Lekker ontbeten. Tijdens het ontbijt en na het ontbijt hebben wij een heel leuk gesprek gehad met 2 medewerkers van hier. Doordat wij de enige gasten zijn, spreek je ze regelmatig. Er lopen hier 3 honden rond (niet allemaal even frisse dieren), wij vertellen dat ook wij een hondje hebben. Wij laten een foto zien uit de fotoalbums van Juliet (die wij hadden opgestuurd, om ons te leren kennen). Al snel bladeren wij de albums samen met de medewerkers door. Ze weten niet wat ze zien. Nederland is zo'n andere wereld als hier. De oudere vrouw is er ontroerd van en heeft tranen in de ogen dat Max en Nic al bij ons mogen wonen en dat ook Juliet daar een plekje krijgt. Ze geeft aan de jongens aan dat ze heel dankbaar mogen zijn en heel veel van ons moeten houden, met tranen in haar ogen. Daar krijg je wel een brok van in de keel. Graag zou ze met ons meegaan en wil ze wel in de koeienstal slapen. Ze wil dan wel de tuin bij ons onderhouden. Dat mag wel van de jongens. Verder nog veel meer gesproken over de grote verschillen tussen beide landen, maar ook de overeenkomsten. Dat het belangrijk is dat je kind bij je in het hart zit, dat je van ze houdt, belangrijker hoe je ze opvoedt, dan hoe je ze krijgt. Zo fijn.
De kinderen redelijk nette kleren aan laten doen. Voor de jongens is dit even wennen, want zij lopen het liefst in hun voetbal setjes van AC Milan of Barcelona. Maar ik krijg het voor elkaar. Vandaag wil ik namelijk proberen om een leuke foto te maken van de 3 kids. Er zijn hier een paar hele leuke plekjes waar dit mogelijk is. Had ze gisteren er al op voorbereid, want ja de jongens houden er niet zo van.
Het lukt aardig, maar 3 kinderen fotograveren, dat ze allemaal de zelfde kant op kijken en dan ook nog een beetje lachen valt niet mee. Er is elke keer wel 1 die het net even anders doet. Ik denk dat er wel 1 tussen zit die aardig leuk is. Het internet is hier wel terug, maar helaas heel erg traag. Zodra wij morgen weer in Manila zijn zal ik bij dit reisverslag en van de vorige dagen nog wat foto's toevoegen.
Verder vandaag weer heerlijk relaxt. Tot aan ongeveer 3 uur. Toen kwamen er 2 boten met dik 70 gasten aan, om hier 2 dagen te verblijven in het resort. Het is een heel gevarieerd gezelschap. Ook een heel aantal kinderen zijn erbij. Het is een hele invasie. Filippijnen zijn geen schone mensen. Ze gaan dan ook met de kleren die ze op dat moment aan hebben in het zwembad. Een aantal gaan zelfs eerst de zee in (die bij dit resort niet zo schoon is, er spoelt van alles aan) en springen dan zo het zwembad in. Er hangt een bord met allerlei regels, maar daar wordt door deze mensen niet naar gekeken. Het lijkt ons niet verstandig om ook te gaan zwemmen. Op dit moment zijn Richard, Max en ik al aan de diarree, dit moet niet erger gaan worden. Ook zijn wij allemaal verkouden aan het worden, door de airco denken wij. Dus ja we willen heel graag terug naar huis. Weer ons eigen eten, eigen omgeving, gewoon de plek waar wij inmiddels allemaal (zo gaat Juliet het over een paar jaar vast ook ervaren) helemaal thuis horen. Morgen terug naar Manilla, waar wij tegen de avond aan komen. Maandag een bezoek brengen aan de ICAB en het KBF en ja dan dinsdag terug vliegen naar Nederland om woensdag om 6:25 uur te landen in Amsterdam. Yes nog een paar dagen.
-
24 Mei 2014 - 20:59
Ingrid:
Hallo Familie,
Wat fijn dat alles goed gaat. Ja, het zit er al weer bijna op. Ik hoop dat jullie dinsdag een goede terugreis hebben. Geniet nog een paar dagen en de groetjes van ons allemaal en bedankt voor het kaartje voor Lars.
Groetjes Alfred, Ingrid, Wesley, Yorben & Lars -
25 Mei 2014 - 20:57
Inge:
Hoi lieve mensen...
Het aftellen kan gaan beginnen, voor jullie en Max en Nic is dit een begrip... maar voor jullie kleine meiske een en al chaos nog misschien? Want ja wat begrijpt zij van dit alles en hoe verwerkt zij dit? Weet Juliet wat haar nog voor een "wereldreis en verschil van wereld" haar te wachten staat...je weet het niet he?! Wat zal er allemaal in haar koppie omgaan? Hoe verwerkt ze dit...
Wat fijn dat ze zich dan toch wel wat uit, al is het dan (slik) met zachtjes huilen in haar bedje...
Jullie zijn er voor haar, troosten haar en het allerbelangrijkste houden al zó zielsveel van haar daar heeft ze nog géén weet van, dat mag ook zij steeds meer en meer gaan voelen en op vertrouwen.
Mooi dat die oude mevrouw jullie zo toesprak, ik zie dat gewoon (met óók de tranen in mijn ogen en een brok in de keel toen ik het las) als een ontzettend mooi cadeau wat zij aan jullie als "ouders" van Max Nic en Juliet (maar ook voor de kinderen andersom) heeft willen meegeven.
Ze heeft ook zó gelijk met wat ze daar zei...waar je hart zó vol van liefde naar uitgaat, en vandaar uit je samen je kinderen op wil voeden er voor hen zijn...dát is thuis! Dat is houden van en zorgen voor...
dáár is liefde zichtbaar merkbaar en vooral ook voelbaar, dát is de basis voor ieder mensenkind hoe dan ook! Jullie mogen dat waar maken, en is jullie al zo in het bloed gaan zitten dat jullie nu nog een derde kindje mochten krijgen...gaan ophalen, en waarvan het einde op de Filipijnen nu bijna in het zicht is.
Juliet jij mag nu ook mee naar het verre voor jou nog vreemde Nederland...net als eens je grote broers die stap ook hebben mogen maken...en kijk wat willen ze weer graag terug naar HUIS!!!
Lief meisje...lieve papa en mama...lieve Max en Nic...samen staan jullie sterk, en komen jullie er wel met als wachtwoord (het mijne in ieder geval wel!) "De Liefde overwint alles!!!
Op weg naar Manilla en nog een paar dagen dan is het zover...vaarwel Filippijnen, hallo Nederland!
Wel frisjes hier hoor...brrr...en toch ook wel een zonnetje, maar voor jullie begrippen nu is het hier koud.
Geniet nog van wat jullie ondernemen samen daar...vooral ook voor Juliet nu nog misschien...maar ook met en voor elkaar als écht warm gezinnetje!!!
En wat een mooie foto's Silvia en Richard van het mooie drietal! Jullie trots!!! én terecht!!!
dikke knuffel...liefs inge
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
