donderdag 22 mei, een dag zonder stroom
Door: Silvia Noordman
Blijf op de hoogte en volg Silvia
23 Mei 2014 | Filipijnen, Manilla
Een beetje een laat reisverslag van de dag van gisteren, maar door het onweer van gisternacht was alle stroom en ook internet op het hele eiland Mindorro uitgevallen. Het is hier nu 10 over 11 's morgens en gelukkig is vannacht de stroom weer teruggekomen. Dus stuur ik nu het verslag van gisteren door, had het al wel in Words vast gemaakt, want ja hoe lang duurt zo'n stroomuitval. Wij zitten nu heerlijk aan de zee, in een heerlijke windje, onder het soort van tuinhuisje. Super!!
Donderdag 22 mei 2014 stroomuitval door onweer
Vannacht heeft het behoorlijk geonweerd. 1 heel erg harde klap, dat was schrikken voor mij, ook Richard werd er wakker van. Gelukkig merkten de kinderen er niets van. Ongeveer een half uur later viel alle stroom uit. Dit duurde ongeveer 1 uur. De volgende ochtend bleek dat het hotel gelukkig wel een aggregaat heeft. Om stroom te besparen gaat de aggregaat overdag weer uit en krijgen wij vanavond weer stroom. Ze vinden het erg fijn dat wij dat oké vinden. Verder zijn er op dit moment geen gasten, dus heerlijk rustig.
Vandaag blijven wij bij het hotel, even tot rust komen. Max heeft het emotioneel zwaar vandaag. Hij weet zijn plek binnen ons gezin even niet meer. Hij voelt Juliet als bedreiging. Hij is heel boos op haar, vindt haar erg vervelend. Net na de middag explodeert dit bij hem. Wij hebben een heel zwaar gesprek met hem. Hij uit zijn gevoelens, deze zijn absoluut niet leuk, maar hij meent ze op dit moment wel. Er komen veel tranen en woede uit. Als hij weer wat rustiger is, wel hij graag even alleen op de kamer zijn. We laten hem even. Het doet ons erg pijn hem zo te zien, zoveel verdriet, dat zit heel diep. Na het avondeten hebben hem opnieuw een gesprek met hem erover. Nu kunnen wij rustiger praten en meer naar de toekomst kijken en aangeven dat iedereen wennen moet. Hij snapt dit nu wel, maar zijn gevoelens blijven nog het zelfde. Wij geven aan dat alles zijn tijd moet hebben. Dan gaat hij weer rustig met Nic spelen. Wel helpt hij Juliet nu weer met wat dingen.
Na de middag is Juliet helemaal niet fit, erg rustig en het lijkt dat ze last van haar buik heeft. Wij hadden ijs gegeten, dit wil ze nauwelijks hebben, terwijl ze dit een paar dagen geleden heerlijk vond. Met 1 van de medewerksters hier hebben wij het erover, zij vraagt in Tagalog (Filippijnse taal) of ze buikpijn heeft. Dit bevestigd Juliet. Ik ga met Juliet op bed liggen en ze valt al heel snel in slaap. Na ongeveer 1,5 uur probeer ik haar wakker te maken, dit gaat heel moeilijk, ze is in een hele diepe slaap. Het lukt, ze wil gelijk wel wat drinken gelukkig. Maar haar kleren zijn doorweekt van het zweet. Elke keer laten wij haar wat drinken en gelukkig wil ze heel goed eten. De medewerkster gaf aan dat ze waarschijnlijk rijst met gefrituurde kip wel heel lekker vinden (alla Jollibee). En ja ze smikkelt er heel lekker van. Daarna is ze ook weer heel gezellig aan het kletsen. Ze is er weer door denken wij. Nu maar hopen dat ze straks wel wil slapen. Richard gaat nog even lekker met de jongens zwemmen. Juliet blijft gezellig bij mij. Dit is wel even goed voor Max en Nic, even geen “vervelend” zusje. Ze komen erg enthousiast weer binnen.
Sonja heeft mij ondertussen terug gebeld over de kosten die wij nog moeten betalen aan Helen en de ICAB. Sonja wist dit ook niet, maar helaas ze moeten wel betaald. Dus dat wordt maandag nog weer wat geld pinnen, voor de 2 taxireizen naar Juliet en i.v.m. de nieuwe procedure voor het aanvragen van een visum voor Juliet.
Erg jammer dat wij vandaag ons verhaal en foto’s niet kunnen delen met al onze volgers in Nederland. Maar gelukkig doet bij ons de airco het nu wel en kunnen wij hopelijk vanavond wel een beetje slapen.
Tot morgen.
Donderdag 22 mei 2014 stroomuitval door onweer
Vannacht heeft het behoorlijk geonweerd. 1 heel erg harde klap, dat was schrikken voor mij, ook Richard werd er wakker van. Gelukkig merkten de kinderen er niets van. Ongeveer een half uur later viel alle stroom uit. Dit duurde ongeveer 1 uur. De volgende ochtend bleek dat het hotel gelukkig wel een aggregaat heeft. Om stroom te besparen gaat de aggregaat overdag weer uit en krijgen wij vanavond weer stroom. Ze vinden het erg fijn dat wij dat oké vinden. Verder zijn er op dit moment geen gasten, dus heerlijk rustig.
Vandaag blijven wij bij het hotel, even tot rust komen. Max heeft het emotioneel zwaar vandaag. Hij weet zijn plek binnen ons gezin even niet meer. Hij voelt Juliet als bedreiging. Hij is heel boos op haar, vindt haar erg vervelend. Net na de middag explodeert dit bij hem. Wij hebben een heel zwaar gesprek met hem. Hij uit zijn gevoelens, deze zijn absoluut niet leuk, maar hij meent ze op dit moment wel. Er komen veel tranen en woede uit. Als hij weer wat rustiger is, wel hij graag even alleen op de kamer zijn. We laten hem even. Het doet ons erg pijn hem zo te zien, zoveel verdriet, dat zit heel diep. Na het avondeten hebben hem opnieuw een gesprek met hem erover. Nu kunnen wij rustiger praten en meer naar de toekomst kijken en aangeven dat iedereen wennen moet. Hij snapt dit nu wel, maar zijn gevoelens blijven nog het zelfde. Wij geven aan dat alles zijn tijd moet hebben. Dan gaat hij weer rustig met Nic spelen. Wel helpt hij Juliet nu weer met wat dingen.
Na de middag is Juliet helemaal niet fit, erg rustig en het lijkt dat ze last van haar buik heeft. Wij hadden ijs gegeten, dit wil ze nauwelijks hebben, terwijl ze dit een paar dagen geleden heerlijk vond. Met 1 van de medewerksters hier hebben wij het erover, zij vraagt in Tagalog (Filippijnse taal) of ze buikpijn heeft. Dit bevestigd Juliet. Ik ga met Juliet op bed liggen en ze valt al heel snel in slaap. Na ongeveer 1,5 uur probeer ik haar wakker te maken, dit gaat heel moeilijk, ze is in een hele diepe slaap. Het lukt, ze wil gelijk wel wat drinken gelukkig. Maar haar kleren zijn doorweekt van het zweet. Elke keer laten wij haar wat drinken en gelukkig wil ze heel goed eten. De medewerkster gaf aan dat ze waarschijnlijk rijst met gefrituurde kip wel heel lekker vinden (alla Jollibee). En ja ze smikkelt er heel lekker van. Daarna is ze ook weer heel gezellig aan het kletsen. Ze is er weer door denken wij. Nu maar hopen dat ze straks wel wil slapen. Richard gaat nog even lekker met de jongens zwemmen. Juliet blijft gezellig bij mij. Dit is wel even goed voor Max en Nic, even geen “vervelend” zusje. Ze komen erg enthousiast weer binnen.
Sonja heeft mij ondertussen terug gebeld over de kosten die wij nog moeten betalen aan Helen en de ICAB. Sonja wist dit ook niet, maar helaas ze moeten wel betaald. Dus dat wordt maandag nog weer wat geld pinnen, voor de 2 taxireizen naar Juliet en i.v.m. de nieuwe procedure voor het aanvragen van een visum voor Juliet.
Erg jammer dat wij vandaag ons verhaal en foto’s niet kunnen delen met al onze volgers in Nederland. Maar gelukkig doet bij ons de airco het nu wel en kunnen wij hopelijk vanavond wel een beetje slapen.
Tot morgen.
-
23 Mei 2014 - 10:19
Ellen:
Mama was idd al bezorgd over dat jullie er niks op hadden gezet,je weet idd maar nooit maar gelukkig had ze even gebeld en gelukkig was het door het stroom. goh he wat sneu voor max,maar idd allemaal even wennen. nou voor weet zijn jullie weer in nederland. Hier gaat alles goed wij hebben ook een paar dagen mooi weer gehad het wordt nu weer iets minder in het koude kikkerland dus geniet nog maar even van de warmte ha ha ha . gr gernand,ellen en amber. -
23 Mei 2014 - 11:37
Ineke:
hallo ,wat fijn dat de pc het weer doet
we zijn er al zo aan gewent van je mooie verslagen
het is elke keer of je een boek aan het lezen bent
wat goed dat jullie het steeds pedagogisch aan moeten pakken met de kinderen
maar dat ben je wel gewent met kinderen
ik hoop dat jullie nog veel kunnen genieten
want dat is fijn ,omdat jullie op elkaar aangewezen zijn
en eenmaal terug toch weer druk bent met van alles
ik kijk samen met aaldert weer terug naar je verslag
lieve groetjes aan die kant voor jullie
aaldert en ineke -
23 Mei 2014 - 14:49
Inge:
hey hoi...daar waren jullie weer, even uit de lucht geslagen letterlijk en figuurlijk dus.
net als de andere volgers is het al zo gewoon om jullie verhalen foto's en zelfs gevoelens (héél belangrijk zelfs voor een ieder van jullie!) mee te mogen lezen, en ja deels mee te voelen en beleven dan...en gisteren was het even stil? Huh dacht ik? zou er iets niet goed zijn daar, of gewoon een keer geen zin om wat te schrijven kan ook toch...maar toch raar dan hoor, je mist het dan echt dus.
maar gelukkig er is alsnog een reisverslag gemaakt, Sil wat doe je dat toch goed meid...goed ook voor de verwerking van dit hele proces voor nu maar ook voor later voor jezelf maar ook voor jullie allemaal wel schat ik. Mooi boek van maken straks...maar goed dat kost tijd he!
Fijn dat jullie er weer zijn en het onweer weer voorbij is, stroom weer terug en ja nu wat "onweer" bij Max...niet leuk voor hem en voor jullie, maar wel goed dat ook dit soort dingen wél gebeuren want ja het is ook een hele verandering voor allemaal. En niet alleen maar leuk lief schattig en aardig, daar horen ook dit soort "uitbarstingen" wel bij en wat goed dat jullie het dan iedere keer weer zo goed aanpakken en het de jongens zo duidelijk mogelijk proberen te maken dat alles zijn tijd nodig heeft.
Ook het accepteren van een "zusje"...voor even is dat wel leuk, maar ja voor langere tijd en helemaal nu er natuurlijk veel meer aandacht naar haar ook moet zijn en zij de taal nog niet goed begrijpen kunnen onderling, nog veel moeten leren en haar moeten helpen...je heimwee hebt weer naar je eigen vriendjes en school, en nog altijd op de Filippijnen moet blijven (waarnaar hij ook zo uitkeek...maar oh hoe dubbel kan dat zijn...heimwee) erg moeilijk voor hem dan om je dan altijd maar groot flink en goed te moeten houden. (ik weet nog toen jullie Nic een poosje thuis hadden en Nic zo huilde iedere keer en ja óók toen de nodige aandacht opeiste zo gaat dat nu eenmaal, dat Max toen een keer aan jullie vroeg als klein manneke toen: "wanneer gaan we Nic weer terug brengen naar de Filippijnen dan?" zoiets...)
Eigenlijk net zoiets als nu misschien...en ja wel héél goed, maar ook goed en knap van jullie hoe jullie hem er dan toch weer mee leren omgaan. Ik kan jullie verdriet en pijn daarvan haast voelen hier...want ja het is moeilijk te zien dat één van je kinderen het er wat moeilijk mee heeft, en zijn of haar draai/plek in het gezin even wat kwijt is. Verdriet heeft wat zich omzet in woede/haat...liefde...het ligt allemaal zo dichtbij elkaar en is zo voorspelbaar als je het goed beseft, maar wel iets wat véél tijd en aandacht vergen kan voor jullie als ouders het alles zo goed als jullie maar kunnen te begeleiden. En echt daarvoor petje af voor jullie allebei...maar ook voor de kinderen! De tijd maakt veel weer goed...dat kost energie en geduld...maar jullie bezitten véél liefde, en met die liefde komen jullie er zeker weten weer doorheen met elkaar. Knap en goed dat je dát ook meedelen wil met ons als volgers! Goed zelfs...en weet dat je dat wat mij aangaat ook altijd mag blijven doen, oplossen kunnen wij niets...maar een luisterend oor...lezend oog...en een hart dat begrijpen kan en openstaat om ook lief en leed met elkaar te delen...is vaak meer dan genoeg! Maar daar zijn we vrienden voor, én dat weten we wel van elkaar!
Fijn dat Max de draadt later weer op weet te pakken, en Richard even wat meer tijd met de jongens neemt nu...en jij met Juliet...het bed even ingekropen, niet helemaal fit...of voelt zij de "spanning" ook wel aan op haar manier? maar gelukkig weer opgeknapt en vrolijk...
Ja zo zie je je gezinnetje het liefst allemaal...
Geniet nog maar lekker een paar dagen van de warme zon water en elkaar, want hier is het alweer frisjes hoor...maar goed, we hebben wel een paar mooie dagen achter de rug en de zomer moet nog beginnen...dus moed houden allemaal!
dikke knuffel allemaal...liefs inge
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
